Strefa wiedzy
Tutaj znajdziesz przydatne informacje o bezpieczeństwie naszych produktów
Przyłbica ochronna Zona ZV Pro
  • Używamy retrorefl ektometru aby sprawdzić parametry każdej rolki taśmy ostrzegawczej. Retrorefl ektometr mierzy wskaźnik dla 2 zmiennych kątów. Zgodnie z EN ISO 20471 wynik odczytu powinien być wyższy niż 330. W standardach Portwest przyjmujemy jednak ponad 400.
  • Przy pomocy spektrofotometru badamy chromatyczność oznaczającą intensywność koloru tkaniny. Pozwala nam to na upewnienie się, że każda rolka tkaniny jest zgodna z wymogami EN ISO 20471 oraz RIS-3279-TOM.
  • RIS narzuca wyższe wymagania odnośnie tkaniny ostrzegawczej pomarańczowej przeznaczonej dla pracowników kolei. Powoduje to podwyższenie widoczności osoby pracującej na torach.
  • Zgodnie z EN ISO 11611 wszystkie kieszenie muszą być zakryte patkami. Kieszenie boczne położone poniżej pasa mogą nie być zakryte, o ile nie są odchylone od bocznego szwu spodni o kąt większy niż 10°.
  • Dozwolona jest jedna kieszeń o szerokości maks. 75 mm umieszczona na jednej nogawce za bocznym szwem.
  • Zgodnie z EN ISO 11611 wytrzymałość na rozciąganie powinna wynosić co najmniej 400 N a wytrzymałość na rozerwanie minimum 15 N dla klasy 1 i 20 N dla klasy 2.
  • Kombinezon FR50 jest najlepiej sprzedającym się produktem trudnopalnym Portwest. Oferuje wytrzymałość na rozciąganie powyżej 500 N oraz wytrzymałość na rozerwanie powyżej 25 N po 50 praniach.
  • Parametry odzieży chroniącej przed zimnem:
    A = Izolacja termiczna
    B = Przepuszczalność powietrza
    (klasa 1, 2 lub 3)
    C = Odporność na przeniknięcie
    wody (opcjonalna)
    (Klasa 1 lub 2)
  • Na przykładzie kombinezonu S585 można określić, że osoba stojąca i ubrana w ten kombinezon wytrzyma przez 1 GODZINĘ w temperaturze -17°C oraz przez 8 GODZIN w temperaturze 3°C.
  • Osoba nosząca S585 i wykonująca lekką pracę może wytrzymać w temperaturze -35°C przez 1 GODZINĘ oraz w temperaturze -15°C przez 8 GODZIN Osoba nosząca S585 i wykonująca średnio aktywną pracę może wytrzymać w temperaturze -58°C przez 1 GODZINĘ oraz w temperaturze -38°C przez 8 GODZIN
  • Żółto-srebrno-żółta taśma zastosowana w kombinezonach Solar Fire zawiera dwa materiały o wysokich parametrach w jednym fl uorescencyjnym żółtym materiale. Dla dziennej widoczności (żółty) oraz centralny odblaskowy pasek na noc lub w warunkach słabego
    oświetlenia.

SKŁAD TKANINY

  1. Warstwa zewnętrzna – chroni przed skaleczeniami
  2. Bariera przed wilgocią – chroni przed przenikaniem wody z zewnątrz i umożliwia łatwe wydostanie się potu na zewnątrz
  3. Warstwa termiczna – zapewnia ochronę przed gorącem w pobliżu płomienia

WARSTWY WEWNĘTRZNE

  • Odporna na przepuszczalność wilgoci pianka PTFE zastosowana w Solar 4000 i Solar 5000 zapewnia ochronę i odporność na przenikanie patogenów przenoszonych przez krew i płyny ustrojowe.

WYKOŃCZENIA

  • Serie Solar 3000, 4000 i 5000 posiadają certyfi kat EN469 poziom 2 i zapewniają wodoszczelność.

PRZEMYSŁY

  • Lotniska, odlewnie, firmy farmaceutyczne, producenci samochodów, przemysł naftowy i gazowy, elektrownie i
    STRAŻ POŻARNA.

ODZIEŻ PORTWEST SOLAR FIRE BARDZO DOBRZE SIĘ SPRZEDAJE DZIĘKI TAKIM CECHOM JAK:

  • Zwiększona odporność na ścieranie i rozdarcie
  • Naturalna odporność na płomienie z wyjątkową odpornością na ciepło
  • Najwyższy komfort i trwałość
  • Czapki antyskalpowe chronią użytkownika przed obiektami statycznymi, na przykład przed uderzeniem o niski strop lub o wystające elementy konstrukcji.
  • Czapki antyskalpowe zostają poddane testowi na uderzenie masy 5 kg zrzuconej z wysokości 250 mm z maksymalną dozwolona siłą 15 kN. Uderzenie ma miejsce na przodzie i z tyłu czapki przechylonej o 30° oraz 60°w celu osiągnięcia warunków
    występujących w czasie różnych możliwych uderzeń.

PENETRACJA

  • Czapki antyskalpowe chronią przed przedmiotami ostrymi i spiczastymi, takimi jak naroża lub wystające elementy konstrukcji.
  • Test przebicia jest wykonywany przy uderzenia o niskiej energii. Czapka umieszczona na stałym elemencie w formie głowy zostaje poddana uderzeniu masy 500 g z wysokości 500 mm

Klasa 3: Poziom najwyższy

Najwyższy poziom ochrony wymagany dla osób pracujących na autostradach, w ich pobliżu, na drogach ekspresowych i na lotniskach. Minimalna powierzchnia tkaniny musi wynosić 0,80 m², a minimalna powierzchnia taśmy odblaskowej musi wynosić 0,20 m², co oznacza 4 m bieżące taśmy o szerokości 50 mm.

Klasa 2: Poziom pośredni

Pośredni poziom ochrony wymagany dla osób pracujących na i w pobliżu dróg klasy A i B oraz dla kierowców samochodów
ciężarowych. Minimalna powierzchnia tkaniny musi wynosić 0,50 m², a minimalna powierzchnia taśmy odblaskowej musi
wynosić 0,13 m², co oznacza 2,60 m bieżącego taśmy o szerokości 50 mm.

Klasa 1: Poziom minimalny

Minimalny poziom ochrony wymagany dla osób pracujących na drogach prywatnych. Odzież może być używana w połączeniu
z odzieżą wyższej klasy. Minimalna powierzchnia tkaniny musi wynosić 0,14 m², a minimalna powierzchnia taśmy
odblaskowej musi wynosić 0,10 m², co oznacza 2 m bieżące taśmy o szerokości 50 mm.

  • Ta Norma międzynarodowa określa minimalne podstawowe wymogi bezpieczeństwa oraz metody badania dla odzieży używanej w spawaniu i procesach pokrewnych. Nie dotyczy jednak ochrony rąk w tych procesach. Norma wyróżnia 2 klasy produktów zależnie od ich parametrów.
  • W klasie 1 znajdują się produkty chroniące przed mniej niebezpiecznymi technikami spawalniczymi stosowane w sytuacjach, w których występuje mniejsze zagrożenie
    rozpryskami oraz promieniowaniem cieplnym.
  • W klasie 2 znajdują się produkty chroniące przed bardziej niebezpiecznymi technikami spawalniczymi stosowane w sytuacjach, w których występuje duże zagrożenie
    rozpryskami oraz promieniowaniem cieplnym.

BADANIE

Norma EN ISO 11611:2015 określa następujące parametry:

  • Wytrzymałość na rozciąganie
  • Wytrzymałość na rozerwanie
  • Siła rozrywająca
  • Wytrzymałość szwów
  • Zmiany wymiarowe
  • Wymogi dla skóry
  • Ograniczone rozprzestrzenianie płomienia (A1 + A2)
  • Stopione krople metali
  • Transfer gorąca (promieniowanie)
  • Opór elektryczny
  • Odzież chroniąca przed ciekłymi chemikaliami. Wymagania dotyczące odzieży zapewniającej ograniczoną skuteczność ochrony przed ciekłymi chemikaliami (Typ 6 i Typ PB[6] odzieży).
    Ta Norma określa minimalne wymagania dla odzieży krótkiego i wielokrotnego użytkowania stosowanej w ochronie przed ciekłymi chemikaliami.
  • Odzież oferująca ograniczoną ochronę przed ciekłymi chemikaliami jest stosowana w przypadkach zagrożenia lekkimi sprayami, płynnymi aerozolami lub niedużymi odpryskami,
    w których nie jest wymagana pełna ochrona przed płynami na poziomie molekularnym.
  • Odzież typu 6 musi zakrywać co najmniej tułów i kończyny użytkownika. Może to być kombinezon lub ubranie dwuczęściowe z kapturem lub bez kaptura z ochrona stóp z ochrona obuwia.
  • Type PB [6] obejmuje środki częściowej ochrony ciała jak na przykład fartuchy lub zarękawki.
  • Mierzy odporność rękawic na mechaniczne zużycie i uszkodzenia. Odporność jest oceniana w skali od 1 do 4, gdzie 1 oznacza najniższą, a 4 najwyższą. Odporność na ścieranie jest określona przez liczbę cykli wymaganych do uszkodzenia rękawicy ze stałą prędkością. np.: Rękawica poziomu 4 może wytrzymać do 8000 cykli.
  • Mierzy siłę i wytrzymałość rękawic odpornych na przecięcia. Wytrzymałość jest określona przez liczbę cykli wymaganych do przecięcia próbek ze stałą prędkością. Wskaźnik przecięcia mierzy rękawice w skali 1-5 (5 to najwyższy osiągalny poziom). Patrz
    wiersz 2 w poniższej tabeli.
  • Norma ta określa metodę, która klasyfi kuje właściwości przeciwpoślizgowych wykładzin podłogowych przeznaczonych do stosowania w pomieszczeniach warsztatowych i związanych z pracą połączoną z niebezpieczeństwem poślizgnięcia.
  • Osoba badana w butach testowych idzie do przodu i do tyłu w pozycji pionowej po testowanej wykładzinie podłogowej, której nachylenie zwiększa się od początkowego stanu poziomego do przyjętego kąta. Średni przyjęty kąt służy do oceny stopnia antypoślizgowości. Kąt przyjęty określa się na wykładzinach podłogowych, na których zastosowano środek smarny.
  • Ładunek statyczny może narastać na ciele z wielu powodów, w tym z ubioru osobistego, wilgotności powietrza oraz sposobu poruszania się i chodzenia. Nagromadzenie się ładunków elektrostatycznych (ESD) może uszkodzić wrażliwe podzespoły elektroniczne lub stworzyć zagrożenie pożarowe podczas pracy z rozpuszczalnikami i innymi materiałami łatwopalnymi.
  • Aby sterować urządzeniami wrażliwymi na ładunki elektrostatyczne (ESDS) przy minimalnym ryzyku uszkodzenia, istnieją specyfi czne wymagania techniczne dotyczące projektowania, użytkowania i kontroli obszaru chronionego elektrostatycznie (EPA). Obejmują one użycie takich
    elementów ESD, jak odzież lub obuwie.
  • Odzież zgodna z wymogami ESD musi być wyraźnie oznakowana
    i musi obejmować całą odzież w okolicach ramion i tułowia.
    Rezystancja punktu do punktu na zewnętrznej powierzchni
    musi być mniejsza niż 1012 Ω.
  • Rezystancja (oporność) z punktu do punktu jest miarą przewodności materiału między dwoma punktami. Włókna przewodzące w odzieży działają, zapobiegając narastaniu
    ładunków statycznych, pozwalając na rozproszenie się przez przewodzące włókna i przejście na ziemię.
  • Im niższy opór, tym wyższa przewodność i mniejsze ryzyko wyładowania elektrostatycznego, i tym samym strat.

Norma ta ma zastosowanie do hełmów ochronnych dla przemysłu, w których hełm ma za zadanie chronić użytkownika statycznego przed pojawiającymi się niebezpieczeństwami. Seria badań zderzeniowych musi być przeprowadzona przy użyciu wzorcowej głowicy i spadającej masy, aby kask mógł spełniać wymagania normy.

UDERZENIE

  • Hełm nie może pozwolić na przekazanie do głowy użytkownika
    więcej niż energii 5Kn po upadku przedmiotu o wadze 5 kg z 1 metra wysokości. Test ten przeprowadza się w temperaturze od +50 ° C do -10 ° C.

PENETRACJA

  • Koniec użytej masy testowej (3 kg z wysokości 1 m) nie może stykać się z czaszką. Ten test jest również przeprowadzany w temperaturze wynoszącej +50 °C i -10 °C.

PALNOŚĆ

  • Hełm jest wystawiony na działanie ognia i nie może palić się z
    widocznym płomieniem dłużej niż 5 sekund po usunięciu źródła
    płomienia.

OCOWANIE

  • Hełmy mogą chronić tylko wtedy, gdy są noszone na głowie. Norma EN 397 wymaga, aby albo skorupa hełmu, albo opaska na głowę była wyposażona w pasek podbródkowy lub uchwyty do jego mocowania, tj. Punkty mocowania. Pasek podbródkowy (jeśli występuje) powinien być zrywany przy sile od 15 kg do 25 kg (150N-250N) – z powodu uszkodzeń punktów mocowania. Badanie przeprowadza się w temperaturze + 50 °C po poddaniu hełmu próbie przebicia.

SPRAWDŹ DATY

  • Zgodnie z EN 397 oznakowanie hełmu powinno obejmować rok i kwartał produkcji. Okres zakończenia okresu użytkowania hełmu i jego komponentów musi być zadeklarowana na karcie użytkownika dostarczonej wraz z hełmem

Ta norma Europejska jest częścią serii norm dotyczących metod badań i wymagań właściwości elektrostatycznych odzieży ochronnej.
Norma określa wymagania materiałowe i konstrukcyjne dla odzieży używanej jako część całego systemu uziemiającego, mającego za
zadanie uniknięcie wyładowań zapalających. Wymagania mogą nie być wystarczające w atmosferach łatwopalnych wzbogaconych w tlen.

EN 1149-1:

  • Metoda badawcza pomiaru rezystywności powierzchniowej. Rezystancja powierzchniowa mierzy przewodnictwo między dwoma punktami na powierzchni tkaniny. Im niższy opór, tym wyższa przewodność, w wyniku czego ładunek łatwiej trafi a do ziemi.

EN 1149-2

  • Metoda badawcza do pomiaru oporu elektrycznego materiału
    (opór pionowy). Jest to poziom przewodności mierzony grubością tkaniny.

EN 1149-3

  • Metody badania pomiaru zaniku ładunku. Zanikiem ładunku mierzymy czas rozproszenia prądu elektrycznego. Im szybciej rozprasza się, tym wyższe są antystatyczne
    właściwości odzieży

EN 1149-5

  • Norma EN 1149-5 określa wymagania dotyczące wykonania i projektowania, mającego na celu uniknięcie wyładowań elektrostatycznych w przypadku wszystkich elementów systemu
    rozpraszającego te ładunki. W skład systemu wchodzą m.in.,
    buty, odzieży i podłogi. Materiał spełnia wymagania.

Norma ta określa wymagania i metody badań odzieży ochronnej wielokrotnego użytku, zapewniającej ochronę przed czynnikami
zakaźnymi. Odzież ochronna przeciw czynnikom infekcyjnym; mikroorganizmom bakteryjnym, wirusom i innym mającym dwie główne funkcje:

  • Zapobieganie przedostawaniu się czynników zakaźnych do (ewentualnie zranionej) skóry
  • Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się czynników zakaźnych na inne osoby i inne sytuacje, np. jedzenie lub picie, gdy osoba zdjęła ubranie ochronne

TEST PRZENIKANIA PRZY WYKORZYSTANIU SYNTETYCZNEJ KRWI

  • To badanie identyfikuje ciśnienie, przy którym zainfekowana syntetyczna krew przenika materiał. Im wyższa klasa, tym większa ochrona

ODPORNOŚĆ NA PENETRACJĘ BIOLOGICZNIE ZANIECZYSZCZONYCH AEROZOLI

  • Badanie to służy do oceny wpływu bariery na skażone biologicznie
    aerozole. Roztwór bakterii zawiesza się w aerozolu i natryskuje na
    niezabezpieczoną membranę z azotanu celulozy, a następnie
    pokrywa materiałem testowym. Obie membrany są analizowane w celu ustalenia obciążenia bakteryjnego, a wyniki są klasyfikowane według współczynnika przenikania. Im wyższa klasa, tym większa ochrona tkaniny.

DPORNOŚĆ NA PRZENIKANIE BAKTERII

  • Badanie to polega na nałożeniu na materiał badany zanieczyszczony bakterią materiał dawcy i poddanie go mechanicznemu tarciu. Wyniki są rejestrowane
    zgodnie z czasami przełomu, tj. punktem, w którym bakteria
    penetruje materiał barierowy, mierzonym w minutach. Im dłuższy czas przenikania, tym wyższa klasa, a tym samym większa ochrona tkaniny.

DPORNOŚĆ NA PRZENIKANIE PRZEZ ZANIECZYSZCZONY PYŁ

  • Wstępnie wysterylizowany materiał jest utrwalany w aparacie
    badawczym i podawany z zanieczyszczoną talkiem (Bacillus
    Subtilis). Płytkę z agarem (substancja żelująca) umieszcza się pod
    materiałem, i jest wstrząsana. Cząstki, które wnikają w materiał, analizuje się po inkubacji płytki z agarem, a wyniki mierzy się w jednostkach dziennych penetracji: im wyższa klasa, tym większa ochrona tkaniny.
Promocje - wyprzedaż - ubrania, buty i akcesoria BHP

Norma EN 361 jest normą stosowaną do uprzęży/szelek bezpieczeństwa całego ciała zaprojektowanych do utrzymywania użytkownika na miejscu i rozłożenia obciążenia w przypadku zatrzymania upadku (tj. zatrzymania po okresie swobodnego spadania).

WYDAJNOŚĆ DYNAMICZNA

  • Badanie to ma na celu symulację zachowania się uprzęży w realnym scenariuszu, poddając je testowi odporności na wstrząsy dla obciążenia większego niż to, którego doświadczałoby podczas użytkowania. Szczególną uwagę zwraca się na kąt, pod jakim użytkownik jest trzymany w razie upadku. Uprząż jest wyposażona w solidny manekin o wadze 100 kg, przymocowany do 2-metrowej długości liny wspinaczkowej o grubości 11 mm, połączonej z solidnym punktem kotwiczenia i opadającej swobodnie na 4 metry. Test przeprowadza się dwukrotnie na każdej lince, raz z pozycji głową do góry, raz z pozycji głową do dołu (to znaczy z manekinem odwróconym do góry nogami przy zwolnieniu). Aby zdać test, uprząż musi przytrzymać manekina po obu upadkach w pozycji nie przekraczającej 50 stopni od pozycji pionowej.

TESTY WYTRZYMAŁOŚCI

  • Testy wytrzymałości zwane próbami rozciągania służą do oceny wytrzymałości na zerwanie całych produktów, w tym uprzęży i liny. Siły rozciągające są zwykle stosowane przez co najmniej 3 minuty, aby zapewnić wytrzymałość na zerwanie produktu przekraczającą siłę określoną przez normę. Są one oparte na współczynniku bezpieczeństwa 6 kN, gdzie KN równa się Kilonewtonowej mierze siły.
    • Szelki bezpieczeństwa poddawane są sile 15 kN przy upadku głową do góry i 10 kN przy upadku głową do dołu.
    • Liny są poddawane sile 22kN albo 15 kN pomiędzy punktami mocowania w zależności od użytych materiałów.

ODPORNOŚĆ NA KOROZJĘ

  • Celem tego badania jest wykazanie, że metalowe elementy stosowane w urządzeniach zabezpieczających przed upadkiem mogą wytrzymać minimalną odporność na korozję środowiska (w szczególności rdzę). Aby to udowodnić, elementy metalowe umieszcza się w szczelnej komorze na 24 do 48 godzin i poddaje
    słonej mgle wodnej, zaprojektowanej w celu wywołania rdzy w niezabezpieczonych metalach. Następnie bada się je pod kątem rdzy i funkcji.

EN166 jest podstawową normą techniczną, która ma zastosowanie do wszystkich okularów ochronnych, w tym okularów, gogli i przesłon. Nie dotyczy ochrony oczu, dla której istnieją odrębne standardy (ochrona oczu przed promieniowaniem laserowym, okulary przeciwsłoneczne do ogólnego użytku). 

Główne badania tej normy to: Wymagania optyczne i ochrona mechaniczna / Odporność na uderzenia

  1. WYMAGANIA OPTYCZNE
    Badania obejmują transmisję i dyfuzję światła, właściwości refrakcyjne, odporność na starzenie (odporność na ciepło i odporność na promieniowanie UV), korozję i zapłon. Wyniki badań określają klasę optyczną ochrony oczu: która przypada na jedną z
    3 kategorii, gdzie 1 jest najwyższa, a 3 jest najniższą. Te kategorie określają jakość soczewki pod względem tego, ile i jak mało zniekształceń odczuwa użytkownik
  2. OCHRONA MECHANICZNA / ODPORNOŚĆ NA UDERZENIE
    Badanie to (dotyczy zarówno soczewki, jak i ramki) określa odporność na uderzenia w okulary (okulary, gogle lub wizjerki/osłony), aby wytrzymać lecące obiekty bez pęknięcia lub rozbicia. Badanie przeprowadza się za pomocą stalowych kulek o różnych średnicach i wadze, które są używane do uderzenia w soczewki i ramki z różnymi prędkościami. Powoduje to 4 poziomy ochrony mechanicznej oznaczonej przez litery; “S” “F”, “B” lub “A” na osłonie oka, gdzie “S” to najniższy stopień, oferujący najmniejszy stopień ochrony, a “A” to najwyższy stopień zapewniający maksymalną ochronę w ramach tej normy.
  3. WYMOGI DODATKOWE
    Norma EN 166 opisuje także inne opcjonalne badania, które należy zastosować, jeśli producent chce przedstawić dodatkowe roszczenia dotyczące ochrony. Na przykład odporność na uderzenia okularów do dużych szybkości w ekstremalnych
    temperaturach. Badanie jest przeprowadzane na okularach / goglach i wizjerach ochronnych w ekstremalnych temperaturach od -5° C / + 55° C, co prowadzi do podobnych oznaczeń jak powyższa tabela, z temperaturą oznaczenia T: FT / BT / AT. Uwaga: Nie dotyczy to kategorii oznaczenia S.

Obuwie antystatyczne I ESD

Opór elektryczny jest jedną z podstawowych charakterystyk obuwia bezpiecznego. Ruch i tarcie powodują powstanie ładunku elektrycznego w ciele użytkownika. Obuwie i odzież nie posiadające wystarczającej przewodności mogą podwyższyć zagrożenie rozładowania, które w pewnej chwili nastąpi. Silne i niekontrolowane rozładowanie może spowodować poważne konsekwencje, w tym eksplozję albo uszkodzenie elementów urządzeń elektronicznych znajdujących się w miejscu pracy.

  1. Obuwie antystatyczne chroni użytkownika przed średnim poziomem napięcia elektrycznego, które może spowodować poważne szkody. Obuwie ESD chroni produkty i obwody elektroniczne przed elektrycznością statyczną, która może je uszkodzić w przypadku rozładowania.
  2. Obuwie antystatyczne może być noszone w różnych środowiskach pracy. Obuwie ESD jest przeznaczone dla przemysłu elektronicznego i laboratoriów oraz dla tych miejsc pracy, w których używa się delikatnych urządzeń elektronicznych.
  3. Obuwie antystatyczne posiada opór elektryczny pomiędzy 0,1 a 1000 Mega Ohm (MO) zmierzony zgodnie z EN 20344: 2011. Obuwie ESD posiada wyjątkowo niski opór elektryczny pomiędzy 0.1 a 100 Mega Ohm

RĘKAWICE CHRONIĄCE PRZED ZAGROŻENIEM TERMICZNYM

Piktogram ciepła i płomienia EN407 jest opatrzony sześciocyfrową liczbą. Ten sześciocyfrowy kod określa poziomy ochrony (1-4), jakie rękawica może uzyskać dla każdego z testów w ramach normy. Im wyższy poziom wydajności, tym większa ochrona rękawicy przed szeregiem zagrożeń termicznych, jak opisano poniżej

icon 407 | Sklep BHP Warszawa - Safety At Work | Najlepszy sklep BHP Warszawa. Odzież do pracy dla Ciebie i Twoich pracowników. Buty robocze, akcesoria do pracy na wysokości, odzież odblaskowa, odzież trudnopalna i wiele więcej.

Cyfry czytane od lewej strony:

Cyfra 1 – ODPORNOŚĆ NA PALNOŚĆ
Mierzy prawdopodobieństwo, że rękawica może zapalić się po przyłożeniu płomienia.

Cyfra 2 – ODPORNOŚĆ NA TEMPERATURĘ KONTAKTOWĄ
Mierzy zdolność rękawicy do oparcia się ciepłu, gdy znajduje się w bezpośrednim kontakcie z ogrzanym przedmiotem lub gorącą powierzchnią. 

Cyfra 3 – ODPORNOŚĆ NA CIEPŁO KONWEKCYJNE
Mierzy zdolność rękawicy do opierania się ciepłu pochodzącemu ze źródła ognia.

Cyfra 4 – ODPORNOŚĆ NA OGRZEWANIE RADIACYJNE
Mierzy zdolność rękawicy do oparcia się ciepłu od promieniującego źródła ciepła. 

Cyfra 5 – ODPORNOŚĆ NA MAŁE ROZPRYSKI STOPIONEGO METALU
Mierzy określoną ilość stopionych kropelek (z roztopionego metalowego pręta), wymaganych do podniesienia temperatury wewnętrznej rękawicy o 40 st.C. 

Cyfra 6 – ODPORNOŚĆ NA DUŻE ROZPRYSKI STOPIONEGO METALU
Mierzy ilość stopionego żelaza (w gramach) wymaganą do spowodowania uszkodzenia “symulowanej skóry” umieszczonej wewnątrz rękawicy. 

  • Norma EN 13034 określa wymagania eksploatacyjne dla jednorazowej i wielokrotnego użytku odzieży chemoodpornej o ograniczonym działaniu (ubrania typu 6 i (typ PB [6]) Odzież ochronna o ograniczonej wydajności (jednorazowego i wielokrotnego użytku) jest przeznaczona do stosowania w przypadkach potencjalnego narażenia na lekki rozprysk, aerozole ciekłe, rozpryski o małej objętości oraz w sytuacjach, w których nie jest wymagana całkowita bariera dla narażenia przed chemikaliami.
  • Aby chemiczny kombinezon ochronny spełniał ochronę typu 6, testuje się go za pomocą mgły lub drobnego strumienia wody. Wodę uzupełnia się łagodnym detergentem w celu uzyskania określonego napięcia powierzchniowego i wstrzykuje barwnik, aby ułatwić ocenę wycieku. Badana osoba nosi kombinezon absorpcyjny pod testowanym, który pochłania wszelkie nieszczelności i jest barwiony przez barwnik. Sukces lub porażkę określa się mierząc całkowitą powierzchnię jakichkolwiek plam na trzech kombinezonach i porównując to z wymaganiami. Wycieki będą zazwyczaj występować w zamknięciach i obszarach łączenia, ale ciecz może również przenikać przez sam materiał.
  • Badanie typu 6 PB przeprowadza się w podobny sposób jak
    w przypadku testu kombinezonu typu 6, ale tylko części odzieży, takich jak zarękawki, fartuchy, fartuchy przednie itp.

CHEMICZNE KOMBINEZONY OCHRONNE
(TYP 6) przykrywają i chronią przynajmniej tułów i kończyny, np. kombinezony jednoczęściowe lub kombinezony dwuczęściowe z kapturem lub bez, ochraniacze na obuwie.
CZĘŚCIOWA OCHRONA CIAŁA
o podobnej ograniczonej wydajności Typ PB (6) obejmuje i chroni tylko określone części ciała, np. płaszcze, fartuchy, zarękawki itp.

Norma ta określa metodę testowania odporności na poślizg konwencjonalnej podeszwy OBUWIA BEZPIECZNEGO. Nie ma zastosowania do obuwia o określonych cechach, takich jak szpilki lub kolce lub obuwie, które jest przeznaczone do miękkiego podłoża, takiego jak piasek i błoto.

  1. SRA
    Badane obuwie SRA testuje się na ceramicznej posadzce z płytek, na której nanosi się roztwór sodowosiarczanu laurylowego (NaLS). To rozwiązanie działa jak smar w celu oceny odporności na poślizg obuwia w śliskich warunkach. Odporność na poślizg jest określana na podstawie siły tarcia elementu obuwia, tj. jego zdolności do przeciwstawiania się poślizgowi na powierzchni. Wyniki są wyrażone jako dynamiczny współczynnik tarcia, miara odporności na wypadki poślizgowe. Obuwie SRA testowane jest tylko na podłogach ceramicznych.
  2. SRB
    Badane obuwie SRB stosuje podobną metodę testową jak test SRA. Opisany powyżej test wykonywany jest na stalowej podłodze z glicerolem.
  3. SRC
    Oznakowanie obuwia jako SRC może nastąpić, jeśli podeszwa przechodzi zarówno test płytki ceramicznej (SRA), jak i test podłogi stalowej (SRB).

EN ISO 10819 JEST NORMĄ, KTÓRA OKREŚLA WYMAGANIA DOTYCZĄCE RĘKAWIC CHRONIĄCYCH PRZED WIBRACJAMI.

Podczas pracy z dowolnym sprzętem wytwarzającym drgania, takim jak młoty pneumatyczne, narzędzia do kruszenia betonu i chodników, młoty elektryczne itp., Użytkownicy odczują przenoszenie drgań z uchwytu narzędzia na dłonie, stąd powód noszenia rękawic antywibracyjnych. Norma EN ISO 10819 określa wymagania stosowane do analizy “przenikalności drgań” rękawic, tj. zdolności rękawicy do ochrony rąk użytkowników przed wibracjami w zakresie częstotliwości od 31,5 Hz do 1250 Hz.

Norma przewiduje ponadto, że w tym zakresie częstotliwości istnieją 2 klasyfi kacje, które mierzą działanie rękawic antywibracyjnych; “Średnia częstotliwość” i “Wysoka częstotliwość” zgodne z parametrami zasięgu określonymi poniżej:

TRM: ŚREDNIE PRZEKAZYWANIE (M) 31,5 HZ – 200 HZ

TRH: WYSOKIE PRZEKAZYWANIE (H) 200 HZ – 1250 HZ

Aby rękawica spełniała wymagania normy EN ISO 10819, musi spełniać wymagania dotyczące średnich i wysokich częstotliwości, jak opisano poniżej. 

  1. ŚREDNI ZAKRES CZĘSTOTLIWOŚĆ
    Gdy rękawica jest testowana w zakresie średnich częstotliwości, norma wyraźnie stanowi, że rękawica nie może wzmacniać wibracji – tj. TRM musi wynosić? 1,0 , aby rękawica mogła spełnić wymagania normy.
  2. WYSOKI ZAKRES CZĘSTOTLIWOŚĆ
    Gdy rękawica jest testowana w zakresie wysokich częstotliwości, rękawica musi redukować poziom drgań o co najmniej 40%, tj. TRH musi być? 0,6, aby rękawica mogła spełnić wymagania normy.

EN ISO 11612: 2008 jest normą dotyczącą odzieży ochronnej, która chroni przed ciepłem i płomieniem. Użytkownikami tych ubrań są ci, którzy pracują w przemyśle naftowym i gazowym, spawalnictwie i zawodach pokrewnych, jak górnictwo, branża petrochemiczna i wielu innych branżach.

PODSTAWĄ CZĘŚCI BADAŃ SZCZEGÓŁOWYCH EN ISO 11612, SĄ TESTY:

  • Test rozprzestrzeniania się płomienia:
    Płomień jest utrzymywany na tkaninie przez 10 sekund. Po zdjęciu tkanina nie powinna się dalej palić. Nie powinna również powstawać dziura, ani tkanina nie może się topić.
  • Próba wytrzymałości na rozciąganie:
    Tkanina musi być w stanie wytrzymać minimalną siłę 300 Niutonów na rozciąganie lub szarpanie.
  • Test odporności na rozerwanie:
    Tkanina musi wytrzymać minimalną siłę 10 Newtonów, zanim się zerwie.
  • Test odporności na temperaturę:
    Tkaninę umieszcza się w piecu w temperaturze 180 st.C i nie może ona zapalić się w stanie stopionym ani skurczyć w ciągu pierwszych 5 minut, aby zachować zgodność z normą.

EN ISO 20345:2011 jest normą europejską dotyczącą obuwia ochronnego używanego do celów ogólnych.

PODSTAWĄ SĄ SPECJALNE BADANIA PROWADZONE W RAMACH EN ISO 20345, W TYM:

  • Test odporności na uderzenie:
    Stalowa obciążnik o masie 20 kg przystosowany do swobodnego
    opadania na wierzch próbki obuwia w celu oceny wytrzymałości
    podnoska. Po uderzeniu odległość między podnoskiem a wkładką musi wynosić od 12,5 do 15 mm.
  • Test odporności na ściskanie:
    Próbka obuwia jest poddawana działaniu siły 15 kN między dwiema stalowymi płytkami. Po zakończeniu testu odległość między podnoskiem a wkładką musi wynosić od 12,5 do 15 mm.
  • Test odporności o przebicie:
    Siła co najmniej 1100 N jest przykładana do końcówki testowanego gwoździa. Aby spełnić wymagania, końcówka gwoździa nie może wystawać poza podeszwę środkową próbki obuwia. Aby to zweryfikować, przeprowadzana jest kontrola wzrokowa..

DOTYCZY SORBENTÓW STOSOWANYCH DO KONTROLI MOKRYCH PRZESTRZENI ROBOCZYCH.

BS7959 to norma brytyjska, która zawiera 3 części: chłonność, sorbenty tylko do olejów I oznakowanie kolorami rodzajów sorbentów.

BS 7959-1:2004:
Część 1: Określanie chłonności
Bada to współczynnik chłonności dla różnych sorbentów, tj. mat, rękawów, poduszek itp., Stosując olej napędowy, olej hydrauliczny, olej silnikowy, ksylen, wodę dejonizowaną. Absorbcję mierzy się w litrach płynu zaabsorbowanego na kg. po 30 sekundach, jeśli sorbent zatrzymał ciecz, spełnia normę.

BS 7959-2:2000:
Część 2: Oznaczanie wodoodporności lub pływalności dla materiałów hydrofobowych (sorbent olejowy). Test ten przeprowadza się w taki sam sposób jak w części 1, jednak mierzy on jedynie absorbancję dla sorbentów zawierających tylko olej.

BS 7959-3:2007:
Część 3: Oznaczanie sorbentów kolorami Wszystkie sorbenty są kodowane według różnych kolorów w zależności od ich zastosowania przemysłowego: sorbenty olejowe są białe lub niebieskie i są stosowane z olejami, węglowodorami i cieczami, które nie mieszają się ani nie absorbują wody. Sorbenty konserwacyjne są szare i są używane z większością płynów, które nie są naturalnie degradowalne. Sorbenty chemiczne są żółte i są używane z najbardziej agresywnymi cieczami chemicznymi

  • Minimalna szerokość taśmy ostrzegawczej to 50 mm. Odległość między taśmami musi wynosić co najmniej 50 mm.
  • Odległość szwów na końcach rękawów lub nogawek musi wynosić przynajmniej 50 mm.
  • Taśma ostrzegawcza musi w pełni opasywać korpus i/lub kończyny. Należy zawsze obliczyć i zastosować minimalną wymaganą dla danej odzieży powierzchnię taśmy. Przerwa na zapięcie lub szwy nie może być większa niż 50 mm. Suma przerw dla jednej taśmy nie może być większa niż 100 mm wokół korpusu i 50 mm na rękawach lub nogawkach.
  • EN343 jest Normą określającą wymagania oraz metody badania dla materiałów i szwów zastosowanych w odzieży chroniącej przed opadami, na przykład przed deszczem i śniegiem,
    oraz przed mgłą i wilgocią. Najważniejszymi jej parametrami są wodoodporność i przenikalność pary wodnej.

O OZNACZA X?

  • X oznacza poziom wodoodporności w trzech klasach. Klasa 3 jest poziomem najwyższym.

O OZNACZA Y?

  • Y oznacza poziom oddychalności w trzech klasach. Klasa 3 jest poziomem najwyższym.

EN469 jest europejską normą odnoszącą się do odzieży ochronnej dla straży pożarnych.

W normie są 2 poziomy I kilka badań opisanych poniżej:

Poziom 1 to niższy poziom ochrony.

Poziom 2 to wyższy poziom ochrony

  • stosowany przez profesjonalnie wyszkolonych strażaków i musi zawierać paroprzepuszczalną i wodoszczelną barierę dla wilgoci.

Xf1 lub Xf 2 odnosi się do konwekcyjnego przeniesienia ciepła
Xr1 i Xr 2 odnoszą się do promieniowania ciepła
Y1 lub Y2 odnosi się do odporności na przenikanie wody
Z1 lub Z2 odnosi się do oporności na parę wodną.

  • Konwekcyjne Przenoszenie Ciepła – Xf1 lub Xf2
    Badanie to mierzy czas potrzebny do podniesienia temperatury tkaniny w oparciu o ciepło konwekcyjne przechodzące od zewnętrznej do wewnętrznej powierzchni, np. pary.
    Ciepło konwekcyjne przemieszcza się w powietrzu, nawet jeśli natychmiast nie pojawi się ogień.
  • Transfer ciepła poprzez promieniowanie – Xr1 lub Xr2
    Badanie to mierzy czas potrzebny do podniesienia temperatury tkaniny w oparciu o ciepło z promiennika ciepła, np. płomienie
    lub gorące przedmioty przechodzące z zewnętrznej na wewnętrzną powierzchnię. Promieniowanie cieplne jest wrażliwe na kolor odzieży, np. jaśniej zabarwiony kombinezon przeciwpożarowy będzie miał większą ochronę przed promieniowaniem niż kombinezon w ciemnym kolorze.
  • Odporność na przenikanie wody – Y1 lub Y2
    Odporność na przenikanie pary wodnej – Z1 lub Z2
    Badania te mierzą poziom (1 lub 2) ochrony oferowanej przed przenoszeniem kropel wody i oddychalnością tkaniny. Wodoszczelność i oddychalność sprawią, że warstwa wewnętrzna pozostanie sucha, spowalniając przenoszenie ciepła z warstwy zewnętrznej na wewnętrzną, co może spowodować poparzenie użytkownika.

EN 149:2001-A1:2009 jest europejską normą, która określa specyfikację techniczną dla Urządzeń ochrony górnych dróg oddechowych – półmaski do ochrony przed cząstkami Występują 3 obowiązkowe testy prowadzone w ramach normy:

  1. CAŁKOWITE PRZENIKANIE DO WNĘTRZA
    Badanie to mierzy prawdopodobieństwo, że maska chroni
    użytkownika przed potencjalnymi zagrożeniami. Badana osoba nosząca maskę wchodzi do zamkniętego pokoju testowego ze stałym stężeniem aerozolu chlorku sodu. Podczas gdy osoba oddycha, powietrze wewnątrz maski jest pobierane i analizowane w celu określenia, jaki % chlorku sodu może przeniknąć przez maskę.
  2. PRZENIKANIE MATERIAŁU FILTRA
    Celem tego badania jest pomiar skuteczności filtrowania
    masek. Badanie to przeprowadza się przez osłonięcie głowy manekina z maską do 120mg z 2 testowymi aerozolami (chlorek sodu i olej parafinowy). Norma określa maksymalną dopuszczalną penetrację % 2 aerozoli dla masek FFP1 / FFP2 i FFP3.
  3. ODPORNOŚĆ NA PAROPRZEPUSZCZALNOŚĆ
    To badanie ocenia zdolność maski filtrującej do zapewnienia ochrony, jednocześnie umożliwiając użytkownikowi łatwe oddychanie. To badanie ocenia zdolność maski filtrującej do zapewnienia ochrony, jednocześnie umożliwiając użytkownikowi łatwe oddychanie.

Istnieją 3 klasy masek określone przez normę:
FFP1 = Najniższa klasa ochrony
FFP2 = Wyższa klasa ochrony
FFP3 = Najwyższa klasa ochrony

EN 511 jest europejską normą określającą wymagania i metody badań rękawic, które chronią przed zimnem kontaktowym do -50 st.C. To zimno może być związane z warunkami klimatycznymi lub aktywnością zawodową.

EN 511 MA 3 BADANIA WYDAJNOŚCI:

  • ZIMNO KONWEKCYJNE
    Rękawicę umieszcza się na modelu dłoni, który ogrzewa się w komorze testowej w zakresie od 30 do 35 stopni Celsjusza. Ilość energii potrzebnej do utrzymania tego ciepła określa poziom wydajności rękawicy. Oblicza się to przez zastosowanie określonej formuły znanej jako wynikowa formuła izolacji termicznej lub (ITR), zgodnie z poniższą tabelą. Dostępne są 4 poziomy wydajności. Im wyższy poziom wydajności, tym lepsze właściwości izolacyjne rękawicy.
  • ZIMNO KONTAKTOWE
    Materiał próbki rękawicy umieszcza się w komorze testowej między 2 metalowymi płytkami, jedną ogrzewaną i jedną zimną. Wzór oporności cieplnej (R) mierzy spadek temperatury na badanej próbce, który jest następnie porównywany z próbką kontrolną (materiał nietermiczny) w celu obliczenia jej oporu cieplnego. Dostępne są 4 poziomy w zakresie od 1 do 4, im wyższy opór cieplny, tym większa izolacyjność rękawicy od izolacji na zimno.
  • PRZENIKANIE WODY
    Badanie przenikania wody lub test nieprzepuszczalności wody jest prostym testem opartym na zasadzie zdał / nie zdał. Próbka rękawic jest zanurzona w wodzie, jeśli po 30 minutach woda nie zdążyła przebić się przez rękawicę, uważa się, że przeszła test, w przeciwnym razie jest klasyfikowana jako nie wodoodporna.

To europejska norma określająca wymagania dotyczące działania nakolanników na kolana.

Oto 3 przykłady konkretnych testów przeprowadzonych w ramach normy.

  1. BADANIE POCHŁANIANIA WSTRZĄSÓW
    Badanie to ma na celu symulację klęczenia kilka razy w krótkim
    odstępie czasu. Obejmuje on maszynę wykorzystującą energię pięciu dżuli, która uderza pięć razy w różne partie nakolannika w ciągu pięciu minut. Przenoszona siła (to znaczy pozostające uderzenie nie pochłonięte przez nakolannik) jest mierzona w Kn. W celu przejścia badania przez nakolannik średnia z 5 testów nie może przekroczyć 3Kn i żaden pojedynczy pomiar nie może przekroczyć 4Kn.
  2. BADANIE ODPORNOŚCI NA PRZEBICIE
    Badanie to służy do oceny poziomu działania nakolannika, aby chronić kolano przed przedmiotami. Aby przejść badanie, wewnętrzna powierzchnia nakolanników nie może odchylać się o więcej niż 5 mm, gdy zostanie zastosowany określony poziom siły.
    ZASTOSOWANA SIŁA >/< or = UGIĘCIE POZIOM
    100N > 5mm 0
    100N < or = 5mm 1
    250N < or = 5mm 2
  3. BADANIE NAPRAWCZE
    Badanie to służy do sprawdzenia, jak dobrze nakolanniki pozostają w określonej pozycji podczas użytkowania. Test dotyczy wyłącznie pasa na nakolanniku. Paski muszą mieć maksymalną szerokość 30 mm i nie mogą rozciągać się o więcej niż 40 mm, gdy zastosuje się siłę 10N. Ma to na celu zapewnienie, że pozostaną na swoim miejscu i nie są nadmiernie ograniczające, co powoduje dyskomfort dla użytkownika. Uznaje się, że nakolannik typu 1 spełnia kryterium ograniczenia w oparciu o opinie zebrane od badanych osób.
  1. Przytrzymaj uprząż za tylny, grzbietowy uchwyt D ring.
  2. Następnie załóż uprząż szelek na ramiona, podobnie jak zakładanie plecaka.
  3. Począwszy od góry, połącz pozostałe pasy znajdujące się na klatce piersiowej oraz w okolicy podbrzusza.
  4. Przejdź do wysokości nóg. Zlokalizuj pasy okalające każdą z nóg z osobna opinając je wokół ud. Następnie połącz klamry pasów udowych z klamrami na uprzęży.
  5. W celu zapewnienie właściwego ściągnięcia pasów okolic ud, należy dokonać weryfikacji przy użyciu wyprostowanej dłoni (nie może to być zaciśnięta pięść), która powinna się swobodnie wsuwać w przestrzeń pomiędzy pasem i nogą.
  6. Na koniec wyreguluj wszystkie pasy tak aby nie opinały one zbyt mocno żadnej partii ciała.

Niniejsza międzynarodowa norma określa wymagania dotyczące skuteczności rozprzestrzeniania płomienia w materiałach oraz odzieży ochronnej w celu zredukowania możliwości palenia się odzieży w czasie przypadkowego I krótkotrwałego kontaktu z niewielkimi płomieniami.

Istnieją 3 wskaźniki dla ograniczonej ochrony przed rozprzestrzenianiem się płomienia zgodnie z normą.

W zależności od tego, jak tkanina wytrzymuje badanie, określa się
wskaźnik lub poziom ochrony.

WSKAŹNIK 1
NAJNIŻSZY STOPIEŃ OCHRONY
Płomień się nie rozprzestrzenia, nie ma płonących szczątków, nie ma żarzenia, ale może powstać dziura.

WSKAŹNIK 2
ŚREDNI POZIOM OCHRONY
Płomień się nie rozprzestrzenia, nie ma płonących szczątków, nie ma żarzenia i nie powstaje dziura.

WSKAŹNIK 3
NAJWYŻSZY POZIOM OCHRONY
Na tym poziomie płomień nie rozprzestrzenia się, nie ma płonących szczątków, nie ma żarzenia, nie tworzy się dziura, a także czas palenia po usunięciu płomienia dla każdej poszczególnej próbki odzieży jest krótszy niż 2 sekundy.

EN ISO 14116 WYPOSAŻENIE BADAWCZE
Specjalistyczne stanowisko badawczee służy do testowania norm palenia na materiałach w warunkach laboratoryjnych. Mały płomień przykłada się do próbki tkaniny na 10 sekund, a następnie usuwa. Następnie bada się stan tkaniny.

Niniejsza norma określa metody badań I minimalne wymogi dotyczące wydajności dla odblaskowej odzieży ochronnej Wykorzystywanej w specjalistycznym zabezpieczeniu pożarowym. Niniejsza odzież zapewnia ochronę przed niewielkimi płomieniami i intensywnym promieniowaniem radiacyjnym I będzie użytkowana tylko przez krótki czas.

W NORMIE JEST LICZBA BADAŃ FIZYCZNYCH, W TYM:

  • Cieplne promieniowanie radiacyjne:
    Zewnętrzna tkanina jest wystawiona na promieniujące źródło ciepła. Czas jest rejestrowany w sekundach, dla wzrostu temperatury o 24°C do wnętrza tkaniny i ten czas jest wyrażany jako Radiant Heat Transfer Index (RHTI).
  • Konwekcyjne promieniowanie cieplne:
    Tkanina zewnętrzna jest wystawiona na intensywny strumień ciepła. Długość czasu potrzebnego na przeniesienie ciepła z zewnątrz do wnętrza tkaniny w celu zwiększenia temperatury o 24°C jest rejestrowana i wyrażana jako wskaźnik wymiany ciepła Heat Transfer Index (HTI).
  • Ciepło kontaktowe:
    Grzałka styka się z tkaniną i rejestruje się czas potrzebny do wzrostu temperatury o 10°C na powierzchni badanej odzieży najbliższej ciału.

EN 136 to europejska norma dotycząca masek pełnotwarzowych – Urządzenia chroniące układ oddechowy

Uwaga: Istnieją 3 klasy pełnotwarzowych masek, każda klasa zapewnia taki sam poziom ochrony oddechowej, ale różni się w zależności od zastosowania.

  • KLASA PIERWSZA
    Maski pełnotwarzowe do zastosowań lekkich
  • KLASA DRUGA
    Maski pełnotwarzowe do zastosowań ogólnych
  • KLASA TRZECIA
    Maski pełnotwarzowe do zastosowań specjalnych

Oto niektóre z głównych badań przeprowadzonych w ramach wymogów normy

  • BADANIE PALNOŚCI
    Głowa manekina w masce pełnotwarzowej (FF) jest wystawiona na działanie płomienia. Aby przejść test, maska FF nie powinna się palić dłużej niż 5 sekund po usunięciu płomienia. Ten test jest konieczny dla wszystkich 3 klas masek FF. Uwaga: maski klasy 3
    poddawane są trudniejszej procedurze testowania łatwopalności.
  • WYTRZYMAŁOŚĆ PASKÓW MOCUJĄCYCH
    Gdy maska jest założona, każdy pasek na uprzęży powinien wytrzymać rozciąganie 100N (KLASA 1) lub 150N (KASY-2 i 3) przez 10 sekund w kierunku pociągnięcia. Test uznaje się za zakończony sukcesem, jeżeli nie ma trwałego odkształcenia liniowego pasków, tj. długość pasków po zakończeniu testu nie powinna być większa niż 5% w porównaniu z ich przedtestowym pomiarem. Na przykład 10 cm vs. 10,5 cm.
  • PRZENIKANIE DO WEWNĄTRZ
    Badanie to przeprowadza się w komorze badawczej składającej się z 10 osób i przy użyciu testowego chlorku sodu, podczas gdy osoby wykonują ćwiczenia fizyczne symulujące rzeczywiste warunki pracy. Badanie szczelności wewnętrznej zakłada, że % chlorku sodu nie przekracza średniej wartości 0,05% wdychanego
    powietrza poprzez filtry maski.

Niniejsza norma bada materiały I uszkodzenia tkanin, aby chronić przed skutkami ciepła elektrycznego łuku elektrycznego. Badanie możne zostać wykonane dwoma metodami:

  1. Metoda testowa w skrzynce badawczej 61482-1-2 oraz
  2. Metoda otwartego łuku 61482-1-1. Niniejsza zakładka opisuje tylko metodę otwartego łuku

TEST ŁUKU ELEKTRYCZNEGO

  1. Łuk elektryczny to intensywny strumień energii elektrycznej, który może spowodować liczne obrażenia.
  2. Metoda badania otwartego łuku elektrycznego ocenia zdolność tkaniny do zapewnienia odporności na energię cieplną powstającą podczas łuku.
  3. Badanie to jest częścią amerykańskiej normy NFPA 70E i europejskiej normy IEC 61482-2.
  4. Badanie to ma na celu ustalenie ATPV (Wielkość energii cieplnej łuku) lub Ebt (Próg energii przebicia) tkaniny.

BADANIE EBT I ATPV

  1. Ebt to ilość energii potrzebnej do spowodowania przerwania tkaniny. ATPV to ilość energii potrzebnej do spowodowania oparzenia drugiego stopnia poprzez tkaninę.
  2. Zarówno ATPV, jak i Ebt są wyrażone w kaloriach na cm² (Cal / cm²). Tkanina jest testowana łukiem elektrycznym o wartości 8kA dla różnych czasów trwania łuku i obliczana jest ogólna wartość w Cal.
  3. Im wyższa ocena w Cal, tym lepsza ochrona. Zakłada się, że pracownicy są bezpieczni, jeśli ocena odporności na łuk ich ubrania przekracza energię padającą z łuku elektrycznego obliczoną w najgorszym scenariuszu oceny ryzyka.

OCENA W CAL

  1. Odzież może być warstwowana, aby uzyskać lepszą ocenę W Cal. Na przykład warstwa termiczna może osiągnąć wartość Ebt wynoszącą 4.3 Cal/cm², a zewnętrzny kombinezon może osiągnąć ATPV 13.6Cal / cm².
  2. Jednak kombinacja wartości ATPV / Ebt będzie większa niż suma dwóch pojedynczych warstw, ponieważ luka powietrzna między dwiema warstwami zapewnia dodatkową ochronę użytkownikowi

Niniejsza międzynarodowa norma określa podstawowe i dodatkowe (opcjonalne) wymagania dotyczące obuwia zawodowego, które nie jest narażone na jakiekolwiek ryzyko mechaniczne (uderzenie lub nacisk).

KLASYFIKACJA I:
(OBUWIE WYKONANE ZE SKÓRY WYPRAWIONEJ I INNYCH MATERIAŁÓW Z WYJĄTKIEM OBUWIA Z GUMY LUB POLIMERÓW)
OB Spełnia minimalne (podstawowe) wymagania dla obuwia roboczego.
O1 Podstawowe wymagania plus olejoodporna podeszwa, zamknięty i pochłaniający energię obszar pięty oraz antystatyczne.
O2 Jak O1 plus brak przenikania i wchłaniania wody.
O3 Jak O2 plus samoczyszcząca się podeszwa.

KLASYFIKACJA II:
(WSZYSTKIE TYPY OBUWIA Z GUMY LUB POLIMERÓW)
OB Spełnia minimalne wymagania dla obuwia roboczego.
O1 Podstawowe wymagania plus olejoodporna podeszwa, pochłaniający energię obszar pięty, antystatyczne.
O5 Jak O4 plus odporność na przenikanie wody i samoczyszcząca się podeszwa.

ODZIEŻ CHRONIĄCA PRZED PŁYNNYMI CHEMIKALIAMI

Norma ta określa wymagania dotyczące wytrzymałości dla odzieży odpornej na ciecze (typu 3) lub spraye (typu 4), w tym elementy zapewniające ochronę tylko części ciała. (typy pb [3] I pb [4])

Przeszedł lub nie wymagania EN 14605
Jeśli jakakolwiek penetracja jest większa niż 3-krotność całkowitej powierzchni plamki kalibracyjnej. Powyższe badania powtórzono na 3 kombinezonach i wszystkie 3 muszą spełniać wymagania.

Kombinezony odporne na ciecze (Typ 3)
Odzież chroniąca przed silnymi strumieniami ciekłych chemikaliów. Ten test obejmuje wystawienie całej odzieży na obrotowej platformie na serię krótkich natrysków cieczy na bazie wody zawierającej
fluorescencyjny lub widoczny barwnik, nakierowany na różne, krytyczne części odzieży

Odzież odporna na spraye (typ 4)
Odzież chroniąca przed nasyceniem ciekłymi chemikaliami. Badanie
to polega na wystawieniu całego kombinezonu na obrotowej platformie na intensywne natryskiwanie płynów na bazie wody, zawierającej fluorescencyjny lub widoczny barwnik, skierowany na różne, krytyczne części odzieży.

NINIEJSZA NORMA EUROPEJSKA DOTYCZY ŚRODKÓW OCHRONY OCZU I TWARZY PODCZAS SPAWANIA I PROCESÓW POKREWNYCH

Niniejsza norma obejmuje ochronę przed ryzykiem wraz z aspektami ergonomicznymi lub zagrożeniami o charakterze radiacyjnym, palnym, mechanicznym lub elektrycznym. Środki ochrony indywidualnej zawierają okulary, gogle i maski tarczowe (ręczne I nagłowne ochronniki twarzy).

NORMA EN 175 ZAWIERA:

  1. Zasady projektowania:
    Norma określa minimalny rozmiar pola widzenia, aby umożliwić użytkownikowi bezpieczną pracę, ale także dobre pole widzenia
    podczas spawania. Pole widzenia różni się w przypadku okularów, gogli i osłon twarzy. Określa również właściwości materiałów
    użytych do tego ŚOI, które muszą być nieprzezroczyste we wszystkich częściach wewnętrznych, aby uniknąć odbijania światła podczas procesów spawania.
  2. Odporność na uderzenia, która może być:
    • Niska energia uderzenia 45 metrów/sekundę: odpowiada symbolowi “F” na ŚOI, w tym okularach i goglach spawalniczych.
    • Średnia energia uderzenia 120 metrów/sekundę: odpowiada oznaczeniu “B” na ŚOI, w tym goglach i osłonach twarzy.
  3. Ochrona przed rozpryskami roztopionego metalu i gorącymi częściami stałymi:
    Jest to opcjonalne badanie na gogle spawalnicze i osłony twarzy (ale nie na okularach) – Kiedy produkt ŚOI przechodzi to opcjonalne badanie, jest oznaczony odpowiednim oznaczeniem “9”.

Niniejsza norma składa się z trzech części

En 374-1
wymogi dotyczące rękawic, chroniące użytkownika przed chemikaliami I / lub mikroorganizmami.

En 374-2
metoda badania odporności na przenikanie rękawic, które chronią przed chemikaliami I / lub mikroorganizmami.

En 374-3
określanie odporności materiałów ochronnych przed potencjalnie niebezpiecznymi, niegazowymi substancjami chemicznymi pod warunkiem ciągłego kontaktu

EN 374-2: ODPORNOŚĆ NA PRZENIKANIE

Norma ta obejmuje dwa badania:

  1. BADANIE PRZEWIEWNOŚCI
    BADANIE PRZENIKANIA WODY
    Przenikanie to ruch substancji chemicznej i / lub mikroorganizmu przez materiały porowate, szwy, dziurki lub inne niedoskonałości materiału ochronnego rękawicy na poziomie nie cząsteczkowym.
  2. ODPORNOŚĆ NA MIKROORGANIZMY:
    Rękawice muszą osiągnąć co najmniej AQL poziom 2 dla tego badania. Dopuszczalne poziomy jakości (AQL) to dozwolona liczba wad w przypadku niektórych lub określonej partii produkcji. Poziom 3 (<0,65) oznacza, że mniej niż 0,65% partii nie będzie zgodne.

EN 374-3: ODPORNOŚĆ NA PRZENIKANIE
To badanie określa przenikanie rękawicy przez stały lub ciekły związek chemiczny. Oblicza się to przez pomiar czasu przenikania substancji chemicznej przez materiał rękawicy. Przenikanie chemiczne to proces, w którym substancja chemiczna przechodzi przez rękawice ochronne na poziomie molekularnym.

ISO 13506 JEST CZĘŚCIĄ NORMY EN ISO 11612

To opcjonalne badanie określa jak odzież zachowuje się w czasie kontaktu z ogniem. Badanie bardzo dokładnie określa poziom uszkodzeń użytkownika przez płomienie. Uszkodzenia manekina przez ogień wykorzystuje się do produkcji mapy ciała, I oznacza kolorami skalę ran.

  • Manekin składa się z ponad 100 czujników temperatury umieszczonych tuż pod powierzchnią na ciele, ramionach, nogach i głowie. Celem czujników jest pomiar zmian temperatury na
    powierzchni manekina po wystawieniu na płomień
  • Aby odtworzyć rzeczywistą sytuację, manekin jest wyposażony zarówno w bieliznę, jak i odzież do przetestowania. Następnie manekin zostaje narażony na całkowite pokrycie płomieniami przez cztery sekundy. Płomienie są dostarczane przez system
    palników z propanem.
  • Energia cieplna pochłaniana przez czujniki jest rejestrowana, a dane są zwykle gromadzone przez 120 sekund po ustaniu płomieni. Następnie tworzony jest raport przedstawiający “mapę ciała” wskazującą przewidywane spalanie ciała bez oparzenia, oparzenia pierwszego, drugiego lub trzeciego stopnia i miejsca
    ich występowania.

ODZIEŻ CHRONIĄCA PRZED ZANIECZYSZCZENIEM RADIOAKTYWNYM

Norma ta określa wymagania I metody badania niewentylowanej odzieży ochronnej przed cząstkami skażenia promieniotwórczego. Standardowe badania na przenikanie aerozoli I drobnych cząstek zgodniez en iso 13982-1.

PRZEBIEG:
Osoba nosząca strój ochronny wchodzi do “komory testowej”. Pod kombinezonem ochronnym, ma dołączone trzy sondy pomiarowe (jedna na klatce piersiowej, jedna w talii i jedna w kolanie). Cząstki chlorku sodu (średnia wielkość 0,6 mikrona) są rozmieszczone w komorze, użytkownik wykonuje serię trzech czynności fizycznych: 

  1. » Stoi 3 minuty bez ruchu
  2. » 3 minutowy spaceru “w miejscu” (5 km / h)
  3. » 3 minuty przysiadów (w tempie 5 przysiadów na
    minutę)

Cząstki chlorku sodu, które przenikają do kombinezonu
ochronnego, są liczone przez sondy pod kombinezonem.
Wyniki służą do określenia zarówno klasyfikacji
wydajności, jak i “nominalnego współczynnika ochrony”.

Akcesoria do pracy na wysokości

Norma ta określa minimalne wymogi dotyczące półmasek I ćwierć masek do użytkowania jako części urządzeń ochronnych, z wyjątkiem aparatury ucieczkowej I aparatury do nurkowania

DEFINICJE:
Półmaski = maska zakrywająca nos, usta i podbródek
Ćwierć maska = maska, która zakrywa nos i usta

OPIS:
Są one przeznaczone do zapewnienia odpowiedniego uszczelnienia twarzy użytkownika w stosunku do otaczającej atmosfery. Powietrze dostaje się do maski i przechodzi bezpośrednio do okolicy nosa i jamy ustnej za pośrednictwem zaworu (-ów) wdechowego. Podczas oddychania wydychane powietrze przepływa do otaczającej atmosfery za pośrednictwem zaworu (-ów) wydechowego maski.

KLUCZOWE BADANIA

  1. ODPORNOŚĆ NA TEMPERATURĘ
    Maski bada się przez 24 godziny w temperaturze +70°C, a następnie przez 24 h w temperaturze pokojowej +30°C. Jeśli maska i jej komponenty nie wykazują znacznej deformacji, wynik badania uważa się pozytywny.
  2. ODPORNOŚĆ NA PALNOŚĆ
    Norma opisuje procedurę badania masek, wystawiając je na bezpośredni płomień. Części maski, które mogą być narażone na działanie płomieni podczas użytkowania, nie powinny się palić dłużej niż 5 sekund po usunięciu płomienia. Odporność na temperaturę i testy palności sprawiają, że maska zachowuje swoją wydajność w ekstremalnych warunkach użytkowania.
  3. OPORNOŚĆ ODDYCHANIA
    Rezystancja oddechowa maski podczas badania za pomocą
    aparatu oddechowego nie może przekroczyć » 2,0 milibar dla wdychania » 3,0 milibar dla wydychania Badanie to zapewnia wygodne oddychanie podczas noszenia maski.
  4. PRZENIKANIE DO WEWNĄTRZ
    Gdy maska jest prawidłowo dopasowana, % atmosfery otoczenia poza maską, która może przepłynąć przez twarz, nie może być większa niż 2%. Badanie zapewnia, że maski gwarantują skuteczną ochronę.

En 381 jest europejską normą sprzętu ochronnego dla użytkowników pił łańcuchowych. Norma określa wymagania dotyczące różnych typów odzieży ochronnej, jak:

EN 381-5: Wymagania dotyczące ochraniaczy nóg
EN 381-7: Wymagania dotyczące rękawic ochronnych
EN 381-9: Wymagania dotyczące osłon ochronnych
EN 381-11: Wymagania dotyczące ochraniaczy górnej części ciała

Istnieją cztery poziomy ochrony w ramach EN 381.
Odpowiadają one prędkości obrotowej łańcucha piły w metrach na sekundę:
Klasa 0: 16 m/s
Klasa 1: 20 m/s
Klasa 2: 24 m/s
Klasa 3: 28 m/s

EN 381-5
WYMAGANIA DOTYCZĄCE OCHRONY NÓG
Ochraniacze nóg wykorzystują specjalne włókna, które blokują mechanizm tnący piły łańcuchowej i zatrzymują go. Istnieją trzy rodzaje ochrony nóg, typu A, B i C.

TYP A I B
Ochraniacze na nogi zapewniają ochronę wyłącznie przedniej części nóg i są przeznaczone dla profesjonalnych pracowników leśnych.

TYP C
Ochraniacze nóg mają włókna ochronne na całym obwodzie nóg i są przeznaczone do użytku nieprofesjonalnego.

L.E.D: oznacza “Light Emitting Diode” (Dioda Emitująca Światło), L.E.D to mały kawałek materiału półprzewodnikowego, który zawiera różne związki. Kiedy elektryczność jest przepuszczana przez te materiały półprzewodnikowe, światło emitowane jest w postaci fotonów. Ten proces nazywa się elektro-luminescencją.

L.E.D CREE: Cree to nowa technologia, która zmieniła oblicze żarówek na przyszłość, wykorzystując technologię drobin krzemu. Światła CREE teraz zużywają mniej energii, zapewniając jednocześnie znacznie lepszą jasność, która nie ma sobie równych w żadnej innej lampie na rynku.

Światło L.E.D może wytwarzać taką samą ilość lumenów jak światło
żarowe, przy użyciu jedynie 25% mocy. Do 90% energii żarówek wytwarza ciepło (tj. są one bardziej wydajne jako grzejniki niż jako
źródło światła).

ZESTAW PIERWSZEJ POMOCY Z MIEJSCU PRACY

Norma określa właściwą zawartość dla małych, średnich, dużych lub
podróżnych apteczek i zaleca, ile zestawów jest potrzebnych w
zależności od wielkości firmy. Zgodność z tą normą pokazuje, że
zestawy te są lepszym produktem i umożliwiają klientom spełnienie
ich wymagań dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia zgodnie z
wytycznymi BHP (Health and Safety Executive).

Norma kolejowa, która określa minimalną specyfikację o wysokiej widoczności odzieży ostrzegawczej w branży kolejowej w wielkiej brytanii zapewniając pracownikom wysoką widoczność na liniach kolejowych lub w ich pobliżu.

RIS-3279-TOM
Opiera się na europejskiej normie EN ISO 20471. Defi niuje minimalne obszary pomarańczowych materiałów tła, które mają być użyte w odzieży, oraz minimalny poziom kryteriów wydajności fotometrycznej dla taśmy odblaskowej. Norma wymaga odczytu taśmy odblaskowej
≥ 330 (cd / lx.m2 ).

RIS-3279-TOM
Nakłada większą koncentrację na tkaninę pomarańczową o wysokiej widzialności dla pracowników kolei. Zwiększa to wymagania w stosunku do tkaniny i zapewnia, że pracownik kolei jest bardziej widoczny. Spektrofotometr służy do sprawdzania chromatyczności (intensywności koloru) pomarańczowej tkaniny o wysokiej widzialności. 

Odzież musi być prana według instrukcji producentów, niewłaściwe pranie odzieży odpornej na płomienie może poważnie wpłynąć na jej wydajność i dopasowanie.

Wstępne czyszczenie:

  • Jeśli brudne plamy są trudne do usunięcia, można je poddać wstępnemu czyszczeniu przed myciem głównym. Zalecamy naniesienie płynnego detergentu bezpośrednio na plamy i lekkie potarcie.
  • Nigdy nie używaj wybielaczy chlorowych lub środków piorących zawierających wybielacze, ponieważ zmniejszą one odporność tkaniny na płomień.
  • Środki zmiękczające, skrobia i inne dodatki do prania nie są zalecane, ponieważ mogą maskować działanie ognioodporności oraz działać jako paliwo w przypadku spalania.

Pranie:

  • Zawsze pierz oddzielnie zanieczyszczoną odzież roboczą
  • Zawsze należy przestrzegać temperatury prania widocznej na etykiecie odzieży.
  • Zawsze pierz i susz odzież na wewnętrznej (lewej) stronie, aby zminimalizować ścieranie powierzchni i pomóc w utrzymaniu wyglądu tkaniny.
  • Zamki błyskawiczne i zapięcia na rzep powinny być zapięte podczas prania
  •  Aby zapewnić pranie do czysta, unikaj przeciążania pralki, aby odzież mogła swobodnie poruszać się w cyklach prania i płukania.

Suszenie:

  • Suszenie w suszarkach bębnowych zwykle nie jest zalecane, ponieważ temperatura jest często zbyt wysoka i może powodować skurcz odzieży
  • Istotne jest, aby odzież z mieszanki bawełny lub bawełny nie była nadmiernie wysuszona, ponieważ nadmierne wysuszenie zostało uznane za główną przyczynę nadmiernego skurczu odzieży.
  • Nie wolno wieszać odzieży wystawionej na bezpośrednie działanie światła słonecznego, ponieważ może to spowodować blaknięcie

EN795 odnosi się do urządzeń przeznaczonych do tworzenia połączenia między systemem zabezpieczającym przed upadkiem (uprzęże, linki, linki na bębnach itp.) a konstrukcją.
Mogą to być pojedyncze śruby, zawiesia, elementy nośne lub systemy kotwiące (szyny lub kable).

W EN795 SĄ 3 GŁÓWNE BADANIA WYKONANIA

  1. BADANIE DYNAMICZNE
    Urządzenia kotwiczące podlegają serii prób zrzutów przeprowadzanych na urządzeniu zgodnie z przeznaczeniem, w każdym zamierzonym kierunku użytkowania. Może to często oznaczać serię testów z urządzeniem w wielu różnych podłożeniach. Może to często oznaczać testowanie na bardzo dużą skalę, ponieważ urządzenia muszą być instalowane w taki sposób, w jaki będą używane (często są przeznaczone do powierzchni dachów lub konstrukcji). Wymagane badania zależą od klasy urządzenia.
  2. WYTRZYMAŁOŚĆ STATYCZNA
    Całe produkty kotwiczące poddawane są próbom rozciągania. Siły te wynoszą zwykle od 12 kN do 18 kN w zależności od rodzaju urządzenia kotwiącego. Siły rozciągające są przykładane i utrzymywane przez co najmniej 3 minuty, aby zapewnić wytrzymałość na zerwanie przekraczającą siłę określoną przez normę.
  3. ODPORNOŚĆ NA KOROZJĘ
    Elementy metalowe stosowane w urządzeniach zabezpieczających przed upadkiem z wysokości są poddawane neutralnej próbie rozpylania solą, mającej na celu wykazanie minimalnej odporności na korozję (szczególnie rdzę). Produkty są przechowywane w szczelnej komorze, która jest wypełniona słoną mgiełką wodną, która może wywoływać rdzę w niezabezpieczonych metalach. Produkty poddaje się dwóm okresom ekspozycji po 24 godziny, oddzielonym 1-godzinnym czasem suszenia i badane pod kątem rdzewienia i późniejszego działania.

Systemy składające się z linki, która ma być Xed (tymczasowo lub na stałe) tylko do konstrukcji na samej górze, do której jest przymocowane ruchome urządzenie. Użytkownik łączy się z tym urządzeniem podczas wchodzenia lub schodzenia – w przypadku upadku ruchome urządzenie powinno zacisnąć linkę i zatrzymać upadek.

W EN362 SĄ 2 GŁÓWNE BADANIA WYTRZYMAŁOŚCI

  1. WYTRZYMAŁOŚĆ STATYCZNA
    Złącza są poddawane szeregowi badań wytrzymałości na rozciąganie, wykonanych w kilku kierunkach, w zależności od rodzaju złącza. Gdy złącze ma tylko jeden możliwy kierunek obciążenia (na przykład, gdy jeden koniec złącza jest trwale przymocowany do innego urządzenia), obciążenie jest stosowane
    tylko w jednym kierunku. Jeżeli jednak przewidywane niewłaściwe użycie może spowodować, że obciążenie zostanie zastosowane w kierunkach innych niż kierunek “główny”, badanie jest wymagane zarówno na osi głównej (długości), jak i na osi mniejszej (szerokości). Ponadto, gdy złącza nie zamykają się automatycznie,
    badanie odbywa się w pozycji zamkniętej i otwartej. W przypadku EN 362 obciążenia rozciągające są przykładane i utrzymywane
    przez 3 minuty, podczas gdy w EN 12275 obciążenie wzrasta do punktu, w którym następuje pęknięcie. Dlatego ważne jest, aby podczas porównywania produktów mieć świadomość, zgodnie z jaką normą przetestowano złącze.
  2. ODPORNOŚĆ NA RDZĘ
    Elementy metalowe stosowane w urządzeniach zabezpieczających przed upadkiem z wysokości są poddawane neutralnej próbie rozpylania solą, mającej na celu wykazanie minimalnej odporności na korozję środowiska (szczególnie rdzę). Produkty są przechowywane w szczelnej komorze, która jest wypełniona słoną mgiełką wodną, która może wywoływać rdzę na niezabezpieczonych metalach. Produkty poddawane są ekspozycji 24- lub 48-godzinnej i badane pod kątem rdzewienia i późniejszego działania.

Norma EN360 odnosi się do urządzeń, które zawierają linkę do mocowania między uprzężą pełną a odpowiednim urządzeniem kotwiącym. W tych urządzeniach linka cofa się (przy użyciu mechanizmu sprężynowego) z powrotem na bęben w obudowie urządzenia. W razie upadku urządzenie hamujące (lub podobne) spowoduje zablokowanie bębna, zatrzymując upadek użytkownika na jak najmniejszą odległość.

EN360 MA 4 GŁÓWNE BADANIA WYTRZYMAŁOŚCI

  1. WYTRZYMAŁOŚĆ DYNAMICZNA
    Wysuwana lina bezpieczeństwa jest poddawana próbie upuszczenia podobnej do tej używanej dla liny (przy użyciu stałej 100 kg masy testowej, mierzącej długość wysunięcia i siłę zatrzymania upadku). Wysokość spadku dla tego badania jest
    jednak ustalona na 600 mm, niezależnie od całkowitej długości urządzenia. Zacisk jest mocowany do liny na 600 mm, aby uniemożliwić wciągnięcie go z powrotem do obudowy i pozwolić na wyraźny upadek. Lina nie powinna wystawać poza maksymalną długość 1,4 metra (zasadniczo zatrzymując upadek z odległości 2 metrów od miejsca zwalniania), z maksymalną siłą powstrzymującą 6 kN.
  2. STAN PO ZAMKNIĘCIU
    W przypadku urządzeń mechanicznych wymagane są dodatkowe badania w celu upewnienia się, że warunki środowiskowe nie wpływają na nie niekorzystnie. Urządzenia są sprawdzane pod kątem funkcji blokowania (poprzez upuszczenie masy co najmniej 5 kg) po doprowadzeniu do wysokiej temperatury (50 ° C, 85% wilgotności względnej przez co najmniej 2 godziny), niskiej temperatury (-30 ° C przez co najmniej 2 godziny) i wody (rozpylanie przy 70 litrach na godzinę przez co najmniej 3 godziny). Opcjonalne badania po zanurzeniu w oleju napędowym lub pyle również mogą być uwzględnione.
  3. ODPORNOŚĆ NA RDZĘ
    Elementy metalowe stosowane w urządzeniach zabezpieczających przed upadkiem z wysokości są poddawane neutralnej próbie rozpylania roztworem soli, mającej na celu wykazanie minimalnej odporności na korozję środowiska (szczególnie rdzę). Produkty są przechowywane w szczelnej komorze, która jest wypełniona słoną mgiełką wodną, która może wywoływać rdzę na niezabezpieczonych metalach. Produkty
    poddawane są ekspozycji 24- lub 48-godzinnej i badane pod kątem rdzewienia i późniejszego działania.
  4. WYTRZYMAŁOŚĆ STATYCZNA
    Całe produkty poddawane są próbom rozciągania. Linki tekstylne podlegają działaniu siły rozciągającej 15 kN a metalowe do 12 kN. Siły rozciągające są przykładane i utrzymywane przez co najmniej 3 minuty, aby zapewnić wytrzymałość na zerwanie produktu przekraczającą siłę określoną przez normę.

Norma EN355 odnosi się do linek z amortyzatorem łączących szelki ochronne z odpowiednim punktem zaczepienia w systemie ochrony przed upadkiem. Zadaniem amortyzatora jest pochłonięcie energii upadku w czasie jego zatrzymywania.

NORMA EN355 OPISUJE 3 ZASADNICZE BADANIA

  1. PARAMETRY DYNAMICZNE
    Amortyzator zostaje poddany badaniu polegającemu na opadnięciu w celu określenia jego parametrów i zdolności do zatrzymania upadku w dozwolonej odległości. W czasie badania nie może się otworzyć, przerwać, rozciągnąć poza swoją maksymalną długość 1,75 metra pod działaniem maksymalnej siły 6 kN w trakcie upadku masy o ciężarze minimalnym 100 kg zrzuconej z wysokości równej podwójnej długości amortyzatora.
    Jeżeli pochłaniacz energii jest sprzedawany osobno bez linki jako
    dodatkowy element systemu, zostaje wydłużony o 2 m przy pomocy łańcucha i obciążony masą spadającą na drodze 4 m.
  2. WYTRZYMAŁOŚĆ STATYCZNA
    Cały produkt zostaje poddany badaniu wytrzymałości na rozciąganie. Powinien wytrzymać siłę 15 kN. Test trwa co najmniej 3 minuty, aby upewnić się, że siła przełamująca jest wyższa niż siła podana w Normie
  3. ODPORNOŚĆ NA KOROZJĘ
    Elementy metalowe używane w systemach ochrony przed upadkiem są poddawane neutralnemu badaniu przy użyciu soli mającemu określającemu minimalną odporność na korozję i zardzewienie. Produkt zostaje zamknięty w szczelnym pojemniku z zasolona wodą, która powoduje rdzewienie nie ochronionego metalu. Badanie trwa 24 lub 48 godzin. Po jego zakończeniu określa się stopień zardzewienia oraz prawidłowość funkcjonowania urządzenia.

EN353-2 dotyczy systemów składających się z liny, która ma być tymczasowo lub trwale przymocowana do konstrukcji tylko na górze, do której przymocowane jest urządzenie jezdne. Użytkownik łączy się z tym urządzeniem podczas wchodzenia lub schodzenia – w przypadku upadku urządzenie jezdne powinno chwycić linę i zatrzymać upadek.

W EN353-2 SĄ 4 GŁÓWNE BADANIA WYTRZYMAŁOŚCI

  1. WYTRZYMAŁOŚĆ DYNAMICZNA
    Ograniczniki upadku z prowadzeniem podlegają badaniu na upadek z użyciem ciężaru o masie 100 kg, opadającej na maksymalną odległość dozwoloną przez urządzenie. Urządzenie nie powinno wysuwać więcej liny (przez ruch urządzenia jezdnego, rozciąganie liny lub rozmieszczenie elementów pochłaniających energię) powyżej maksymalnej długości 1 metra, z maksymalną siłą hamującą 6 kN.
  2. STAN PO ZAMKNIĘCIU
    W przypadku urządzeń mechanicznych wymagane są dodatkowe badania w celu upewnienia się, że warunki środowiskowe nie wpływają na nie niekorzystnie. Urządzenia są sprawdzane pod kątem funkcji blokowania (poprzez upuszczenie masy co najmniej 5 kg) po doprowadzeniu do wysokiej temperatury (50°C, 85% wilgotności względnej przez co najmniej 2 godziny), niskiej temperatury (-30°C przez co najmniej 2 godziny) i wody (rozpylanie przy 70 litrach na godzinę przez co najmniej 3 godziny). Opcjonalne badania po zanurzeniu w oleju napędowym lub pyle również mogą być uwzględnione.
  3. ODPORNOŚĆ NA KOROZJĘ
    Elementy metalowe stosowane w urządzeniach zabezpieczających przed upadkiem z wysokości są poddawane neutralnej próbie rozpylania roztworem soli, mającej na celu wykazanie minimalnej odporności na korozję środowiska (szczególnie rdzę). Produkty są przechowywane w szczelnej komorze, która jest wypełniona słoną mgiełką wodną, która
    może wywoływać rdzę na niezabezpieczonych metalach. Produkty poddawane są ekspozycji 24-lub 48-godzinnej i badane pod kątem rdzewienia i późniejszego działania.
  4. WYTRZYMAŁOŚĆ STATYCZNA
    Całe produkty poddawane są próbom rozciągania. Linki tekstylne podlegają działaniu siły rozciągającej 15 kN, a metalowe do 12 kN. Siły rozciągające są przykładane i utrzymywane przez co najmniej 3 minuty, aby zapewnić wytrzymałość na zerwanie produktu przekraczającą siłę określoną przez normę.

Norma EN 361 jest normą stosowaną do uprzęży całego ciała zaprojektowaną do utrzymywania użytkownika na miejscu i rozłożenia obciążenia w przypadku zatrzymania upadku (tj. zatrzymania po okresie swobodnego spadania).

W EN361 SĄ 3 GŁÓWNE BADANIA WYTRZYMAŁOŚCI

  • WYTRZYMAŁOŚĆ DYNAMICZNA
    Badanie to ma na celu symulację zachowania się uprzęży w realnej sytuacji, poddając ją testowi odporności na wstrząsy dla obciążenia większego niż to, którego doświadczałby podczas użytkowania. Szczególną uwagę zwraca się na kąt, pod jakim użytkownik jest utrzymany w razie upadku.
    Uprząż jest wyposażona w solidny manekin o wadze 100 kg, przymocowany do 2-metrowej liny wspinaczkowej o grubości 11 mm, połączonej z solidnym punktem kotwiczenia. Wysokość swobodnego opadania wynosi 4 metry. Badanie przeprowadza się dwukrotnie na każdej uprzęży, raz z pozycji głową do góry, raz z pozycji głową do dołu (to znaczy z manekinem odwróconym do góry nogami przy zwolnieniu). Aby przejść test, uprząż musi przytrzymać manekina po obu upadkach w pozycji nie przekraczającej 50 stopni od pozycji pionowej. 
  • WYTRZYMAŁOŚĆ STATYCZNA
    Badania wytrzymałości zwane próbami rozciągania służą do oceny wytrzymałości na zerwanie całych produktów, w tym uprzęży i lin. Siły rozciągające są zwykle stosowane przez co najmniej 3 minuty, aby zagwarantować, że siła złamania produktu przekracza siłę wymuszoną przez normę. Są one oparte na współczynniku bezpieczeństwa 6 kN, gdzie KN równa się Kilonewtonowi w skali siły.
    • Szelki wymagają wytrzymałości 15 kN przy stosowaniu
      w kierunku do góry i 10 kN w kierunku do dołu.
    • Linki są albo poddawane badaniu siły 22kN albo 15 kN pomiędzy punktami mocowania w zależności od użytych materiałów.
  • ODPORNOŚĆ NA RDZĘ
    Celem tego badania jest udowodnienie, że metalowe elementy stosowane w urządzeniach zabezpieczających przed upadkiem z wysokości mogą wytrzymać minimalną odporność na korozję środowiska. Aby to udowodnić, metalowe elementy są umieszczane w szczelnej komorze na okres 24 do 48 godzin i poddane działaniu słonej mgły wodnej do wywoływania rdzy na niezabezpieczonych metalach. Następnie bada się je pod kątem rdzy i prawidłowego działania.